Σκηνές της μποέμικης ζωής
 | |
| Συγγραφέας | Ανρί Μυρζέ |
|---|---|
| Τίτλος | Scènes de la vie de bohème |
| Γλώσσα | γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1851 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Θέμα | μποέμ |
| Τόπος | Παρίσι |
| δεδομένα () | |
Οι Σκηνές της μποέμικης ζωής (Γαλλικά: Scènes de la vie de bohème) ή Σκηνές της βοημικής ζωής είναι μυθιστόρημα του Ανρί Μυρζέ, που δημοσιεύθηκε το 1851.
Οι Σκηνές της μποέμικης ζωής είναι μια σειρά ιστοριών που αρχικά δημοσιεύθηκαν μεμονωμένα σε συνέχειες στο γαλλικό λογοτεχνικό περιοδικό Ο Κουρσάρος από το 1845 έως το 1849 και στη συνέχεια, το 1851, εκδόθηκαν σε μυθιστόρημα. Το σκηνικό είναι το Καρτιέ Λατέν του Παρισιού το 1840 και περιγράφεται ρομαντικά η μποέμ ζωή με εύθυμο τρόπο και σατυρική διάθεση. Οι περισσότερες ιστορίες είναι ημι-αυτοβιογραφικές, με χαρακτήρες βασισμένους στον ίδιο τον συγγραφέα, σε φίλους του και άλλα υπαρκτά πρόσωπα εύκολα αναγνωρίσιμα από τους αναγνώστες του περιοδικού και τους κριτικούς της εποχής.[1]
Το έργο αποτελεί αυτοβιογραφική κατάθεση του συγγραφέα και μυθιστορηματική αναπαράσταση καταστάσεων από τη νεανική του ζωή και τη συντροφιά των φίλων του και είναι μια σημαντική μαρτυρία σχετικά με τη ζωή των καλλιτεχνών στο Παρίσι τον 19ο αιώνα.[2]
Η όπερα Λα Μποέμ του 1896 του Τζιάκομο Πουτσίνι βασίζεται στην υπόθεση του μυθιστορήματος.
Το έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον πρόλογο του έργου, ο Μυρζέ διευκρινίζει ότι οι Βοημοί του (μποέμ) δεν έχουν καμία σχέση με τους Τσιγγάνους, οι οποίοι αποκαλούνταν Βοημοί στη Γαλλία από παλιά, καθώς πίστευαν ότι προέρχονταν από τη Βοημία, περιοχή της Τσεχίας. Αναφέρεται σε περιθωριακούς καλλιτέχνες που ζουν σε σύγκρουση με την ταπεινή καθημερινότητα σε ένα περιβάλλον καλλιτεχνικού αντικομφορμισμού.[3]
Η πρώτη από αυτές τις ιστορίες δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 1845, με την υπογραφή «Henri Mu..ez». Ακολούθησε μια δεύτερη ιστορία περισσότερο από ένα χρόνο αργότερα, τον Μάιο του 1846. Αυτή τη φορά ο Μυρζέ υπέγραψε το όνομά του. Ακολούθησε μια τρίτη ιστορία τον Ιούλιο, με τον υπότιτλο Σκηνές της μποέμικης ζωής. Ο ίδιος υπότιτλος χρησιμοποιήθηκε σε 18 ακόμη ιστορίες, οι οποίες συνέχισαν να εμφανίζονται σε σποραδικές και εξαιρετικά ακανόνιστες συνέχειες μέχρι τις αρχές του 1849 (με μεγάλη διακοπή το 1848 λόγω της επανάστασης στο Παρίσι).
Παρόλο που οι ιστορίες ήταν δημοφιλείς στη μικρή λογοτεχνική κοινότητα, αρχικά απέτυχαν να προσεγγίσουν το ευρύτερο κοινό ή να φέρουν κέρδη στον Μυρζέ. Η κατάσταση άλλαξε το 1849, όταν ο Τεοντόρ Μπαριέρ, ένας ανερχόμενος νέος θεατρικός συγγραφέας, πρότεινε στον Μυρζέ να διασκευάσει τις ιστορίες για το θέατρο. Ο Μυρζέ συμφώνησε και το αποτέλεσμα - με τίτλο Η μποέμικη ζωή - ήταν μια μεγάλη επιτυχία.[4]
Η δημοτικότητα του έργου οδήγησε στη δημοσίευση των ιστοριών. Ο Μυρζέ ενέταξε λοιπόν τις περισσότερες ιστορίες σε ένα ενιαίο σύνολο. Για να βοηθήσει στη δημιουργία συνέχειας, πρόσθεσε και κάποιο νέο υλικό. Στον πρόλογο διευκρίνισε την έννοια του «μποέμ» και σε ένα νέο πρώτο κεφάλαιο εισήγαγε το σκηνικό και τους κύριους χαρακτήρες. Στο τέλος προστέθηκαν δύο ακόμη κεφάλαια που ολοκληρώνουν την υπόθεση και προσφέρουν μια συνολική θεώρηση της ζωής των μποέμ. Έτσι, δημιουργήθηκε το μυθιστόρημα, που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 1851. Μια δεύτερη έκδοση δημοσιεύτηκε αργότερα μέσα στο ίδιο έτος, όπου ο Μυρζέ πρόσθεσε μια ακόμη ιστορία και μία νέα έκδοση το 1852. [5]
Το έργο είχε μεγάλη επιτυχία, το 1890 ο Άγγλος μυθιστοριογράφος Τζορτζ Γκίσινγκ ανέφερε ότι διάβαζε το μυθιστόρημα, στα γαλλικά, για τον «εικοστή φορά». [6]
Όπερα - Κινηματογράφος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]_-_53Fi3807_(cropped).jpg)
Το μυθιστόρημα είχε μεγάλη επιτυχία και αργότερα δημιουργήθηκαν αρκετές διασκευές για το θέατρο, την όπερα και τον κινηματογράφο βασισμένα στην ίδια ιστορία, μεταξύ των οποίων:
Η όπερα Λα Μποέμ του 1896 του Τζιάκομο Πουτσίνι, μια από τις πιο δημοφιλείς όπερες όλων των εποχών, η όπερα Μποέμ του Ρουτζέρο Λεονκαβάλο και, σε πιο ελεύθερη απόδοση, η θαρθουέλα Βοημοί του Αμαντέο Βίβες, η οπερέτα του 1930 Η Βιολέτα της Μονμάρτρης του Ούγγρου Έμεριχ Καλμάν και το μιούζικαλ του 1996 Rent.
Ο Μαρσέλ ντ'Ερμπιέ το 1945 και ο Άκι Καουρισμάκι το 1992 μετέφεραν το μυθιστόρημα στον κινηματογράφο.
Ελληνικές μεταφράσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Οι Λιμοκοντόροι - Σκηναί του βοημικού βίου, μετάφραση Εμμανουήλ Ροΐδη, εκδόσεις Καστανιώτη
- Σκηνές μποέμικης ζωής, μετάφραση Κ. Θ. Παπαλεξάνδρου, εκδόσεις Εστία
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ . «gutenberg.org/files/18446/18446-h/MURGER (Henry). Scènes de la vie de Bohème».
- ↑ . «lelitteraire.com/Henri Murger, Scènes de la vie de bohème».
- ↑ Οι Λιμοκοντόροι - Σκηναί του βοημικού βίου, μετάφραση Εμμανουήλ Ροΐδη, εκδόσεις Καστανιώτη, Επιλογικό σημείωμα, σελ. 415
- ↑ . «mtholyoke.edu/courses/rschwart/hist255/bohem/tscenes». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2021.
- ↑ Murger, Henry (1988), Scènes de la vie de bohème. Gallimard. introduction and notes by Loïc Chotard. ISBN 2-07-038055-6.
- ↑ Coustillas, Pierre ed. London and the Life of Literature in Late Victorian England: the Diary of George Gissing, Novelist. Brighton: Harvester Press, 1978, p.214.